Płyta “Musica Sarmatica” jest muzyczną wędrówką i opowieścią o Sarmacji. Zawiera 30 utworów, wśród których znajdują się również dotychczas nigdy nie rejestrowane, często zapomniane, staropolskie pieśni i muzyka instrumentalna. Płyta ma także walory edukacyjne i poznawcze, dołączono bowiem sporych rozmiarów booklet w językach: polskim i angielskim. Omówione zostały tam wszystkie utwory wraz z kontekstem historycznym i notami biograficznymi twórców.
Zawartość płyty obejmuje następujące części w ujęciu chronologicznym:
1. “Złoty czas srebrnego wieku Rzeczpospolitej”
Składa się z utworów powstałych kiedy Rzeczpospolita była u szczytu swego rozwoju ustrojowego, kiedy odnosiła sukcesy militarne i ekonomiczne, kiedy była celem emigracji ludności z różnych krańców Europy, gdzie szlacheckie społeczeństwo cieszyło się wolnością niespotykaną w innych krajach (utwory: Wacława z Szamotuł, Wojciecha Długoraja, Krzysztofa Klabona).
2. “Lutnia, na frasunki i troski…”
Poświęcona jest instrumentowi, który stanowił narzędzie rozrywki godne Sarmaty, na równi z poezją (utwory Antoine’a Gallot na lutnię).
3. “Od Rzymu do Wersalu”
Obrazuje obecność i popularność w Rzeczpospolitej muzyki zachodnioeuropejskiej (utwory: John’a Dowland’a, Claudio Monteverdiego oraz anonimowa pieśń francuska)
4. “Nieprzyjaciel w granicach”
Nawiązuje do wojen toczonych przez Rzeczpospolitą od połowy XVII wieku, obrony Częstochowy, zbrojnych konfederacji szlacheckich, rozstań, tęsknoty i żalu po zmarłych (anonimowe pieśni polskie).
5. “Tryumf Sarmacji – Victoria Jana III Sobieskiego”
To obrazy z czasów panowania najbardziej zasłużonego władcy Sarmacji: od krotochwili i wesołego tańca w gwarnej karczmie, przez miłosne rozterki i wzdychania, muzykę francuską lubianą nie tylko w Wilanowie, aż po wojenne odgłosy odsieczy wiedeńskiej (anonimowe pieśni polskie oraz utwór Robert’a de Visee na lutnię).
6 ‘Sarmackie ostatki, czyli muzyka we dworze’
Kryje w sobie uroki życia w szlacheckim domu: konkury zakochanych i nakłanianych do zamęścia mimo woli, patriotyczne i historyczne nauki dawane dziatkom, odwieczne matek o córki starania, aż wreszcie biesiada co polonezem się kończy (utwory: Jana Stefaniego, Karola Kurpińskiego, anonimowe).
Wykonawca: zespół muzyki sarmackiej CONTRA BELLUM
Instrumentarium: lutnia, basetla, liuto-forte, kobza, instr. perkusyjne, głosy: sopran i baryton
Nagrania do odsłuchu
